بررسی تاثیر آموزش برآگاهی و نگرش دختران دبیرستانهای منطقه ۱۴ تهران نسبت به دوستی با جنس مخالف در سال ۱۳۸۴

سابقه و هدف: دوستی با جنس مخالف به عنوان یک نیاز برای نوجوانان مطرح است، اما از آنجایی که در کشور اسلامی این دوستی ها منع شده است، خانواده ها، مسئولین مدارس و نیروی انتظامی گاه برخوردهای شدیدی به خاطر صحبت تلفنی یا قرار درخیابان با نوجوانان می کنند که منجر به پنهانی شدن این روابط همراه با اضطراب، خشم، افسردگی و. . . می شود که می تواند زمینه ای برای بیماریهای روانی و اخلاقی شود. آموزش می تواند با تغییر نگرش و افزودن آگاهی آنان باعث تغییر در رفتارهای نامناسب در دوستی باجنس مخالف گردد. روش بررسی: این پژوهش یک تحقیق نیمه تجربی است که در 90 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول و دوم از دو دبیرستان (گروه مورد و شاهد) منطقه 14 تهران که بطور تصادفی خوشه ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای است که توسط دانش آموزان گروه مورد قبل و بعد از آموزش (6 جلسه آموزش90دقیقه ای به روش بحث گروهی) و گروه شاهد در دو مرحله تکمیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد در آزمون اول بیشترین درصد واحدهای مورد پژوهش در هر دو گروه دارای نگرش و آگاهی متوسط بوده اما بعد از آموزش بیشترین درصد واحدهای مورد پژوهش در گروه مورد نمره نگرش مناسب کسب کردند (001/0p< )، در حالی که درگروه شاهد تفاوت معنی داری در آزمون مرحله دوم مشاهده نشد.  نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نیاز به اجرای برنامه های آموزشی منظم و موثر را جهت ارتقا سطح آگاهی و نگرش دانش آموزان درباره حدود دوستی با جنس مخالف مورد تایید قرار می دهد.